Dziś od rana świeciło słońce, niestety było dość chłodno. Do termosu zaparzyłam herbatę, zabrałam do plecaka parę przekąsek i wyruszyliśmy na spacer. Wiem, że zaglądają tu przemiłe osóbki, którym podoba się okolica, w której przyszło mi mieszkać. Mnie również podoba się moje miejsce na ziemi. Dlatego bez wahania prezentuję kolejną porcję fotek ze spaceru.
Sporo było po drodze wody i błota.
Panowała cisza przerywana śpiewem ptaków. Czasami dało się słyszeć miarową pracę dzięcioła. W pewnym momencie usłyszeliśmy dźwięki podobne nieco do trąbek, donośne, choć nie do końca przyjemne. Udało nam się wypatrzeć kilka żurawi. Dzieci zrobiły sobie mały postój, a ja z mężem postanowiłam spróbować podejść bliżej i "zapolować" z aparatem. Oto, co udało mi się utrwalić na fotkach :)
A tu mój średni syn i uciekające sarny. Może uda wam się je wypatrzeć :)
W czasie spaceru nie spotkaliśmy nikogo. Ścieżki nie wyglądają na oblegane, ale nie da sie ukryć, że ludzie tam bywają. Dowód? W czasie 2 i pół godzinnego spaceru plecak zapełniliśmy skarbami... puszkami po piwie! Nazbieraliśmy ich prawie 30 sztuk. Ale to nie jedyne ślady bytności człowieka. Śnieg stopniał
i ukazał w bezlistnych krzakach i rowach mnóstwo plastikowych butelek i innych śmieci. Pewnie to nie jest nic nowego i w wielu miejscach tak jest, ale to smutne :(
A taka piękna to okolica :)
Miłego tygodnia!
